Merenung masa depan yang sudah pasti tetap suram.....
Masih mampu tersenyum dalam derita ...
Mereka tidak pernah mengerti makna konflik
Mengharap masa depan yang lebih terang dan gemilang ?
Kanak-kanak di Mindanao. Sudah biasa susah sejak kecil. Bandingkan dengan kesenangan kanak-kanak di negara kita.
Diharap misi damai di Mindanao yang akan disambung semula dalam tempoh terdekat mampu memberi sinar kepada penduduk yang sejak sekian lama terjejas ekoran konflik yang tak berkesudahan. Paling menyedihkan ialah kanak-kanak. Bebanan permasalahan politik dan ekonomi mahu tak mahu terpaksa ditanggung mereka. Sedang kanak-kanak di negara kita sibuk merengek meminta ais krim dan makanan segera seperti KFC dan Mc Donald, kanak-kanak di Mindanao masih mampu tersenyum puas menjamah nasi tanpa lauk. Dalam kanak-kanak di negara kita menangis kesejukan diulit penghawa dingin, kanak-kanak di Mindanao masih mampu tidur lena berselimutkan titisan hujan dan kedinginan embun.Dalam kanak-kanak di negara kita melangkah malas ke sekolah dengan dihantar kenderaan mewah, kanak-kanak di Mindanao dibasahi peluh menanam jagung dan padi demi kesinambungan hidup esok hari.
Ramai mungkin bertanggapan peduli apa dengan realiti tersebut. Itu masalah mereka. Itu negara mereka. Namun hakikatnya, kita perlu ada sekelumit rasa simpati terhadap nasib kanak-kanak yang tidak berdosa. Mereka tidak pernah meminta untuk dilahirkan dalam kepompong konflik. Namun, itu takdir mereka. Itu nasib mereka. Harapan agar nasib mereka mampu berubah dengan usaha murni dibantu doa dari kita yang prihatin.
Sebagai luahan simpati kita ? Renungkanlah nasib jiran kita. Jangan sekali-kali cuba menjerumuskan negara kita ke kancah konflik. Jadilah insan yang bertanggungjawab demi maruah bangsa dan agama.............
No comments:
Post a Comment